Posted on

Mijn verhaal

Fabula Flora Inge van Schooneveld

Ik hou van mijn familie. We zijn een uniek soort; kleurrijk, sterk aroma, soms is ons blad als Dennen naaldjes, onze takken stekelig als de Meidoorn, maar meestal als die van het zacht geveerde Duizendblad. We houden ons meestal afzijdig, groeien gestaag door maar liever niet midden in het veld, tenzij we in volle bloei staan; zoals Hondsdraf in de vroege lente, maar met de introspectie van Cichorei.

Mijn vader was leraar Biologie. Hij had een moestuin aan school waar hij de moeilijk lerende kinderen uit zijn klas wetenswaardigheden bijbracht over de wondere wereld der flora en fauna. Hij leefde met de overtuiging dat kinderen een bijzondere band met de natuur hebben en geloofde dan ook dat zijn moeilijk opvoedbare leerlingen uit het Gooi (waar hij les gaf) gebaat konden zijn bij de vreugde die de natuur hen kon bieden. En daar deden mijn zus en ik ook ons voordeel mee. We woonden in Amsterdam maar gingen vaak de stad uit, de natuur in. En mijn vader wist van alles te vertellen over de Teunisbloem en het Fluitenkruid, maar ook kon hij vogeltjes herkennen aan hun gezang. Ik hield enorm veel van het luisteren naar mijn vaders verhalen, al kwam mijn liefde voor de natuur pas later.

Kruiden als een vorm van veiligheid

Met 14 jaar had ik mezelf tot witte heks verklaard en ging met regelmaat naar de oude apotheek aan de Kloveniersburgwal, Jacob Hooy (de originele, voordat hij door het mega-concern G&W werd overgenomen), om daar van mijn zakgeld papieren puntzakjes met geneeskrachtige kruiden te kopen. Ik weet nog heel goed dat mijn eerste aanschaf uit Duizendblad, Maretak, Sint Janskruid en Boerenwormkruid bestond. Ik probeerde er wel eens een thee of tinctuur van te maken, maar mijn vader was er een beetje huiverig voor. Hij wist maar al te goed dat bepaalde planten giftig konden zijn en dat er rekening gehouden moest worden met eventuele bijwerkingen, allergieën en dosering. Van dat alles had hij geen kaas gegeten, en destijds was Google nog niet zo’n ding, dus omringde ik mij in mijn kleine kamertje simpelweg met de geur en prettige energie van de geneeskrachtige kruiden. Ik was beslist geen makkelijke puber, maar mijn vader, Wicca en mijn liefde voor muziek hebben mij door 1 van de moeilijkste periodes van mijn leven geholpen. Als aandenken heb ik veel van die gedroogde kruiden nog bijna 15 jaar bewaard, ze gaven me een soort gevoel van veiligheid waar ik maar geen afscheid van kon nemen.

De zeldzame ziekte van mijn vader & het bankje onder de boom

Toen ik 27 jaar was werd mijn vader ziek. Ik weet nog goed dat we samen in de auto naar Haarlem zaten om daar een museum te bezoeken en hij me voorzichtig vertelde dat hij al een aantal weken veel last had van hoofdpijn en de huisarts dacht dat het een burn-out was. Hij nam vrij van school en zou nooit meer naar zijn moestuin en de moeilijk lerende kinderen terugkeren. De burn-out duurde voort en mijn vader werd niet beter. Sterker nog, hij werd slechter en slechter. De waan ideeën en manie die deze “burn-out” teweegbracht werden door de huisarts en praktijkondersteuner gezien als symptomen, maar nooit werden er verdere tests uitgevoerd. Op een zomerse dag (7 maanden na de diagnose burn-out) wilde m’n vader voor een tram springen omdat hij dacht dat hij onsterfelijk was, stond op het punt een Bentley van een paar ton aan te schaffen (wat helemaal niet kon) en had de Koninklijke Slager op de Utrechtsestraat gebeld om ik-weet-niet-hoeveel kilo vlees voor een denkbeeldige barbecue te bestellen.

Toen hebben we de crisis-dienst gebeld. M’n vader werd onder fysieke dwang bij het Mentrum opgenomen en kreeg vanaf dat moment een afgemeten hoeveelheid Seroquel en Oxazepam toegediend, net genoeg om hem kalm en beslissingsbevoegd te houden.

Een paar dagen, scans en bloedtesten verder en we hadden een compleet nieuwe diagnose; een tumor van 15 centimeter diameter die al maanden en maanden op zijn bijnier drukte, waardoor er constant een enorme hoeveelheid cortisol in zijn systeem werd afgevuurd. De bijnier is verantwoordelijk voor de productie van cortisol, het hormoon dat wordt afgegeven tijdens stress, ook wel ‘stress-hormoon’ genoemd. De bijnierschorskanker verklaarde al zijn symptomen; de waan ideeën, hoofdpijn, de risicovolle beslissingen… en nog een hele reeks andere kwalen waar hij ons nog niet over had verteld.

Ik zie ons nog zitten aan die steriel witte tafel in het Lukas Ziekenhuis. M’n vader in het midden, met aan weerszijden m’n moeder, m’n zus en ik. Tegenover ons zaten maar liefst 4 specialisten, een endocrinoloog, een oncoloog, een psychiater en een arts in opleiding. Kort na de diagnose en de totale verwoesting die ik ervoer, begon mij de vraag te dagen waarom er maar liefst 4 artsen waren komen opdraven. Die vraag werd al gauw beantwoord: bijnierschorscarcinoom is een zeer zeldzame vorm van kanker die erg moeilijk te behandelen is, mede door het gevaarlijke en onvoorspelbare karakter van de cortisol, als ook de afwezigheid van een remedie. Daar kwam nog eens bij dat zowel het gezwel op de bijnier als de uitzaaiingen in o.a. nieren en lever al zo ver gevorderd waren, dat operatief verwijderen geen optie meer was. Alle 4 de artsen zaten met de handen in het haar. Er was niet of nauwelijks perspectief op overleven, maar mijn vader wilde alsnog chemotherapie.

Tussen het moment waarop m’n vader gedwongen op de psychiatrische afdeling van het Mentrum werd opgenomen en de diagnose bijnierschorskanker ben ik korte tijd naar het buitenland ‘gevlucht’. Ik kon niet omgaan met het idee dat mijn rots in de branding ten onderging, ik zag hem voor m’n neus happen naar dat laatste beetje lucht voordat hij voorgoed door de golven van angst of kanker werd verzwolgen. Het brak me. Mijn moeder, m’n dappere zus en haar echtgenoot bleven met mijn vader in Amsterdam achter om de feiten onder ogen te zien. Uiteindelijk belde mijn moeder me met een smeekbede om terug te komen en ik ben terug gegaan om de laatste paar maanden van mijn vaders’ leven met hem en de rest van mijn familie door te brengen; maanden die gevuld waren met tranen, muziek, herinneringen uit het verleden en een toestroom aan steun van mijn vaders oud-leerlingen. Het werd ons duidelijk hoe vormend mijn vader voor al die (nu volwassen) kinderen was geweest, kinderen die allemaal waren opgegroeid en hun kinderen zouden vertellen over Meneer van Schooneveld en zijn moestuin. Na zijn overlijden werd er een boom in de tuin van de school gepland, met op het bankje eronder een gouden plakkaat. Daarin stond gegraveerd: “In gesprek met Mick van Schooneveld.“

Terug naar de basis

Een paar weken na mijn vaders overlijden ging ik zo goed en zo kwaad als dat kon weer aan het werk. Ik werkte destijds als projectmanager bij een marketing bureau voor de farmaceutische industrie. Ik ontwierp met name apps voor farmaceutische bedrijven die hun medicatie middels allerlei high-tech marketing tools interessanter en effectiever wilden laten lijken dan een ander, in de hoop de voorschrijvend arts over de streep te trekken. Ik geloof haast niet dat ik dat werk vier jaar heb volgehouden, want ik heb Cultuurwetenschappen gestudeerd, maar het verdiende goed en het ging me vrij makkelijk af. Mijn belangrijkste klant op dat moment was een relatief klein maar best wel vooruitstrevend farmaceutisch bedrijf. In tegenstelling tot veel van mijn andere klanten vond ik de werknemers hier prettig in de omgang en na het overlijden van mijn vader was er van hun kant veel ruimte voor begrip. We raakten aan de praat over de oorzaak van mijn vaders overlijden en mijn klant was bekend met de hardnekkigheid van bijnierschorscarcinoom. Sterker nog, hij wist mij te vertellen dat zij momenteel onderzoek deden naar een medicijn, maar dat het voor grotere spelers geen ‘interessant’ ziektebeeld is… te zeldzaam en te progressief, dus niet financieel interessant. Ik bedankte hem voor z’n eerlijkheid.

Enerzijds was het mooi en ontroerend om te weten dat uitgerekend dit farmaceutische bedrijf bezig was met de ontwikkeling van een medicijn voor mijn vaders zeer zeldzame vorm van kanker, anderzijds deed het pijn te weten dat er wellicht allang een medicijn op de markt had kunnen zijn, ware het niet dat het uiteindelijk allemaal om geld draait.

Kort daarop nam ik ontslag. Ik kon niet meer omgaan met het idee dat de meeste farmaceutische bedrijven waar ik voor werkte enkel en alleen interesse hadden in het vinden van een geneesmiddel voor lucratieve doelgroepen, met die ene als grote uitzondering. Mijn carrière pad draaide met 360 graden. Terug naar mijn basis. Ik ging werken voor een stichting voor inheemse kennis, kennis die van generatie op generatie oraal is overgedragen, zoals volks tradities en kennis over medicinale planten. En ik ben Kruidengeneeskunde gaan studeren. In Nederland is dit een combinatie van oude kennis uit Europa, Azië en inheemse kruidenleer van de Indianen uit Noord- en Zuid-Amerika. Nu loop ik dagelijks door parken, bossen, weiden en duinen en weet al veel planten, bomen en bloemen bij hun naam te noemen, net zoals mijn vader. Ik kan de vogels nog steeds niet aan hun gezang herkennen, maar ik weet wel welke overvloedige geneeskracht de natuur heeft en hoeveel kennis onbereikbaar blijft voor zoveel patiënten die er baat bij zouden kunnen hebben… Patiënten met zeldzame ziektes die ‘uitbehandeld’ zijn (omdat er simpelweg niet genoeg onderzoek naar is gedaan), mensen die met pijn blijven rondlopen omdat ze niet verzekerd zijn en niet naar de dokter durven, mensen met kwaaltjes die niet serieus worden genomen of waarvoor niet naar de grond-oorzaken wordt gekeken. Vaak is voor dit alles wel een natuurlijke oplossing te bedenken. En het mooie is, medicinale planten bloeien en groeien overal, zowel in de stad als op het platteland. We zijn alleen vergeten waar we moeten zoeken.

Inmiddels weet ik wel hoe ik kruiden veilig kan prepareren tot tinctuur of zalf, maar herboristen en fytotherapeuten mogen hun medicinale extracten niet zomaar op de markt brengen, daarvoor zouden we net als farmaceutische bedrijven miljoenen euro’s aan onderzoek en toxicologische rapporten moeten besteden. En dat doen we niet, en dat is ok. Op de 1 of andere manier voel ik me er niet zo prettig bij om de werkzame stoffen uit de natuur te patenteren. De natuur is van ons allemaal. Maar wat kunnen we dan WEL doen?

Wat we wel kunnen doen is medicijnen op maat maken, consulten geven, luisteren, begeleiden en onze kennis overdragen, van generatie op generatie. En dat is wat ik middels Fabula Flora wil doen.

Posted on

Het wonder dat Elfenbankje heet

Elfenbankje

Vier jaar geleden werd ik lid van een online forum waar Amerikaanse paddenstoelen fans hun tips mbt het wildplukken van paddenstoelen deelden. Een ware community met een zeer interessante levensstijl, vond ik. Ik raakte geïnspireerd door hun enthousiasme en ging met een lijstje van 4 veilige paddestoelen in de herfst het bos in. Ik ben vegetariër dus de zogenaamde ‘Chicken of the woods’ (als vlees-vervanger in kip gerechten) stond op de 1ste plaats van mijn verlanglijstje. Verder stonden erop: Honingzwam, ‘Turkey Tail’ & ‘Shaggy Mane’. Ik kende de Nederlandse namen nog niet eens, dat kwam pas later.

Ik kwam van een koude kermis thuis. Chicken of the Woods was in geen velden of wegen te bekennen, Shaggy Mane wel maar die was allang vergaan tot rechtop staande bundeltjes druipende inkt, en de paddenstoelen die ik voor Honingzwammetjes hield bleken bij thuiskomst de zeer giftige Valse Honingzwam te zijn. Dodelijk. Ik schrok me een hoedje want ik had ze al op het aanrecht te drogen gelegd en m’n kat had er uitgebreid aan gesnuffeld. Een wijze les om alleen paddestoelen te plukken waarvan je 100% zeker bent dat je de juiste hebt (!) Als je niet zeker bent, laat ze dan lekker staan/hangen.

Het enige exemplaar dat ik mee had genomen waarvan ik zeker was dat het de juiste was, was de ‘Turkey Tail’. Ik vond de Engelse naam zo leuk omdat ze inderdaad op de pluimveren van de Kalkoen lijken, onmiskenbaar. Toen ik de Nederlandse naam ‘elfenbankje’ ontdekte was ik zeer verheugd. Ik kreeg flashbacks naar mijn kindertijd en wandelingen met m’n vader in het bos. M’n vader had zijn eigen botanische tuin en was leraar Biologie, hij kon me vele namen en wetenswaardigheden over planten en paddestoelen vertellen. Het elfenbankje sprak voor mij als klein meisje uiteraard zeer tot de verbeelding. M’n vader zei altijd dat de elfjes daar rust namen na het verzamelen van eikeltjes.

M’n vader was vooral geïnteresseerd in de botanische eigenschappen van zijn planten, ik ben uiteraard meer van de eetbaarheid en geneeskrachtige werking. Nu ik het elfenbankje in huis had dook ik in de inhoudsstoffen en kwam tot de heugelijke ontdekking dat ik een klein wonder in huis had gehaald. Al gauw ging ik over tot het drogen en thee maken van elfenbankjes.

Wat is het kleine wonder dat Elfenbankje heet?

De wetenschappelijke naam voor elfenbankjes is ‘Coriolus versicolor’. De soortnaam ‘versicolor’ duidt op de verschillende ringen en kleurschakeringen; van geel en bruin tot paars/blauw naar zwart en grijs. Toch is het elfenbankje altijd herkenbaar aan die typische ringen, die zich als een soort rokje rond (afstervende) loofbomen krult. Een prachtig gezicht en staat mooi op de foto, maar vooral zeer geneeskrachtig.

Elfenbankjes worden met name in Japan en China al eeuwenlang om hun medicinale werking gebruikt bij het bestrijden van allerlei ziektes. En dan hebben we het niet over de minste: HIV, Herpes, auto-immuunziekten zoals MS en Diabetes Type 1 en verschillende vormen van kanker.

Elfenbankjes bevatten o.a. antioxidanten, ergosterol derivaten, bèta-glucanen, coriolan en polysachariden. Met name die laatste is van grote belang voor de geneeskrachtige werking.

De inzetbaarheid van elfenbankjes bij kanker

Er is veel onderzoek gedaan naar medicinale paddestoelen en Coriolus versicolor is daaruit tot 1 van de 6 meest geneeskrachtige beoordeeld. Andere zeer geneeskrachtige paddestoelen zijn o.a. Reishi, Shiitake, Lion’s mane en Chaga.

Een Japans farmaceutisch bedrijf genaamd Daiichi Sankyo heeft de werkzame stof Polysacharide PSK uit Coriolus versicolor geïsoleerd en omgevormd tot het preparaat ‘Krestin’. Krestin is in drie stadia van clinical trials onderzocht bij patiënten met long-,maag-, lever-, borst-, slokdarm- en colorectaal kanker. Uit deze en andere studies bleek dat het inzetten van PSK tijdens chemotherapie en bestraling de overlevingskans sterk vergroot. Het kan ook worden ingezet om de bijwerkingen van chemotherapie en bestraling te verzachten. Polysacharide PSK remt metastase (uitzaaiing van kwaadaardige tumorcellen) en heeft een positieve invloed op de productie van killer cellen die het lichaam aanmaakt. Een killer cel wordt actief bij het herkennen van kankercellen en laat toxische stoffen los om de kwaadaardige cel te doen afsterven. Het activeren van killercellen en het daaruit voortvloeiende proces is dus enorm belangrijk. In sommige gevallen van PSK behandeling bij kanker patiënten was er binnen 2 maanden sprake van een verdubbeling van het aantal killer cellen.

Een ander belangrijk proces bij het behandelen van kanker is de aanmaak van witte bloedcellen. In het tijdschrift Cancer Immunoly and Immunotherapy is verslag gedaan van een onderzoek bij 111 patiënten die darmkanker (colorectale kanker) hadden. De patiënten namen dagelijks Coriolus en het bleek dat na verloop van tijd de hoeveelheid witte bloedcellen significant was toegenomen. Ook nam de activiteit van deze bloedcellen toe en bleken ze beter in staat om ziekteverwekkers te vernietigen.

Coriolus versicolor bij auto-immuunziekten

Uit onderzoek is gebleken dat de inname van elfenbankjes de hoeveelheid T-cellen (T-lymfocyten) kan verhogen en reguleren. T-lymfocyten worden ook wel helper cellen genoemd. Bij mensen met een auto-immuunziekte (zoals Coeliakie, Multiple sclerose, de ziekte van Crohn, Diabetes type 1, Psoriasis en Guillain Barré) zijn de T-cellen overactief, de afweercellen vallen ook de normale lichaamscellen aan en dit kan schade veroorzaken aan de organen of huidweefsel.

In 2008 werd een studie uitgevoerd van het “Journal of Pharmacy and Pharmacology”, deze studie deed onderzoek naar de effectiviteit van bepaalde fungale behandelingsmethoden op auto-immuunziekten. Hieruit is gebleken dat Coriolus versicolor een positief effect kan hebben bij het opnieuw opbouwen van het immuunsysteem, waardoor de lichaamseigen T-cellen minder actief zullen zijn. Het gevolg is niet dat ze minder worden geproduceerd, maar dat ze minder ongecontroleerd reageren. Het is dus een soort re-boot van het gehele afweersysteem, hierdoor is het mogelijk dat veel klachten verdwijnen en niet meer terugkomen.

Elfenbankje als algeheel tonicum

Een tonicum is een algeheel versterkend middel dat met name wordt ingezet om het immuunsysteem en een gezonde stofwisseling te ondersteunen. Elfenbankje is een dergelijk tonicum omdat het breed inzetbaar is, zowel bij schimmel-infecties als bij virus- en bacteriële infecties. De eerder genoemde aanmaak van killer cellen zorgt er niet alleen voor dat tumorcellen onschadelijk worden gemaakt, maar ook micro-organismen. Het immuunsysteem krijgt een boost en alle cellen in het lichaam worden geregenereerd. Zo krijg je dus ook een stralender huid, gezonde nagels en glanzend haar, maar ook ziektes die te maken hebben met een aangetast immuunsysteem kunnen er effectief mee worden behandeld (Hepatitis, HIV, Fibromyalgie). Dit komt met name door de aanwezigheid van door de grote hoeveelheid bèta-glucanen.

Coriolus versicolor bij auto-immuunziekten

Uit onderzoek is gebleken dat de inname van elfenbankjes de hoeveelheid T-cellen (T-lymfocyten) kan verhogen en reguleren. T-lymfocyten worden ook wel helper cellen genoemd. Bij mensen met een auto-immuunziekte (zoals coeliakie, Multiple sclerose, de ziekte van Crohn, Diabetes type 1, psoriasis en Guillain Barré) zijn de T-cellen overactief, de afweercellen vallen ook de normale lichaamscellen aan en dit kan schade veroorzaken aan de organen of huidweefsel.

In 2008 werd een studie uitgevoerd van het “Journal of Pharmacy and Pharmacology”, deze studie deed onderzoek naar de effectiviteit van bepaalde fungale behandelingsmethoden op auto-immuunziekten. Hieruit is gebleken dat Coriolus versicolor een positief effect kan hebben bij het opnieuw opbouwen van het immuunsysteem, waardoor de lichaamseigen T-cellen minder actief zullen zijn. Het gevolg is niet dat ze minder worden geproduceerd, maar dat ze minder ongecontroleerd reageren. Het is dus een soort re-boot van het gehele afweersysteem, hierdoor is het mogelijk dat veel klachten verdwijnen en niet meer terugkomen.

Hoe gebruik ik Coriolus versicolor?

Afhankelijk van de lichamelijke toestand en klachten waarvoor u Coriolus versicolor wil inzetten is het raadzaam advies in te winnen van een expert, hetzij uw eigen behandelend arts en/of een mycotherapeut (een specialist op het gebied van geneeskrachtige paddenstoelen).

Over het algemeen is elfenbankje heel veilig, dat wil zeggen dat er geen of nauwelijks bijwerkingen bekend zijn. In China en Japan wordt het al eeuwen voorgeschreven, ook als supplement en ter preventie van verkoudheid of griep. De werkzame inhoudsstoffen in elfenbankje laten zich het beste oplossen in heet water, dus een thee trekken (in de vorm van een infuus) heeft daarbij de voorkeur. Wat een infuus is, lees je hier.

Ben je onder behandeling voor kanker en heeft jouw arts-specialist nog geen melding gemaakt van de heilzame werking van elfenbankje? Dan kan het zeer de moeite waard zijn om uw arts hierop te attenderen, zowel voor zijn anti-tumorremmende werking bij de hierboven genoemde vormen van kanker als ter ondersteuning van het immuunsysteem tijdens chemotherapie (het gaat dan o.a. om de chemotherapeutische behandelingen cyclofosfamide, vinchristine of cyclofosfadine).

Het Elfenbankje kan veel bijdragen aan een goede gezondheid. De werking kan echter nog versterkt worden door deze paddenstoel te combineren met andere geneeskrachtige paddenstoelen. Hij kan goed samen gebruikt worden met Reishi. Lees hier meer over Reishi, een andere zeer geneeskrachtige paddenstoel.

Posted on

Natuurlijke antibiotica van Hollandsche bodem

Radijs Geneeskrachtige Werking Mosterdachtigen

Wat hebben Radijs, Broccoli en Waterkers met elkaar gemeen? Juist, ze behoren allen tot dezelfde familie: de familie der Kruisbloemigen. Met als onderscheidende inhoudsstof: mosterdolie- glycoside. Die mosterd-olie geeft Radijs, Mierikswortel en Waterkers hun typisch scherpe en pittige smaak. Het is een ware sensatie. Maar niet elke groente in deze familie is even pittig, Broccoli (bijvoorbeeld) bevat minder mosterdolie-glycoside dan de Mierik, maar je plukt er nog steeds de geneeskrachtige vruchten van! Letterlijk en figuurlijk.

De meeste kruiden en groenten in de Kruisbloemen familie doen het goed in de winter, zoals Rode Kool en Spruitjes bijvoorbeeld. Je kan ze echter geen ‘typische’ Hollandsche groenten noemen want de reden waarom ze het hier in ons koude kikkerlandje goed doen is niet omdat ze nou zo van nattigheid houden, maar omdat het echte doorzetters zijn! Broccoli, Bloemkool, Boerenkool… ze kunnen zowel aarden in droge grond, in hooggebergten, als ook in de drassige velden van Holland. Ze groeien op plekken waar de meeste soorten het laten afweten, behalve de Tropen dan. En dat is fijn voor ons, want Kruisbloemigen bevatten stuk voor stuk een enorme hoeveelheid vitaminen en mineralen, én mosterdolie-glycoside.

Mosterdachtigen zetten het aan/uit knopje van ons lichaam op AAN.

Kan dat? Ja, dat kan, spreekwoordelijk dan hè. Ik noemde al even dat de groenten binnen de kruisbloemen familie echte doorzetters zijn, dit merk tevens terug in de heilzame werking die ze op ons lichaam hebben. Ze bieden ons weerstand en zetten ons gehele zenuwstelsel AAN.

Je merkt het gelijk als je je blokje kaas ietsje te diep in de mosterd (van de mosterdplant dus) doopt. Via de neus stijgt de mosterdolie naar je holtes en prikkelt de klieren, je gaat ervan zweten en je krijgt een rode kleur. Misschien niet de meest aangename tafelervaring, maar het kan beslist geen kwaad. Sterker nog, met mate zijn Mosterd, Mierikswortel, Radijs en Wasabi zeer goed voor onze doorbloeding en het aanwakkeren van het immuunsysteem.

Een Mierikswortel tinctuur is dan ook bij uitstek een prachtig middel om voorhoofdsholte ontsteking te bestrijden, werkt naar mijn mening veel effectiever dan het in Pepermunt aanwezige Menthol. Het in Mierikswortel aanwezige Sinigrine lost slijm op en werkt, samen met de andere aanwezige inhoudsstoffen, bacteriedodend en ontstekingsremmend. Niet alleen in de voorhoofdsholtes en bijholtes bieden de mosterdachtigen verlichting bij slijm, ook bij astma en bronchitis. Door het aanzetten van de zweetklieren werken Mierik en Radijs bovendien urine drijvend, waardoor allerlei vastzittende bacteriën en vervuilingsziekten (denk aan jicht, reuma) makkelijker via de nieren en de blaas kunnen worden afgevoerd.

In de natuurlijke gezondheidszorg worden mosterdachtigen aangemerkt als natuurlijke antibiotica. Het grote verschil met synthetische antibiotica is dat Radijs, Oost-Indische Kers en alle andere mosterdachtigen juist de darmflora bevorderen en de lever ondersteunen. Hierdoor worden dus niet alleen de bacteriën gedood die infecties veroorzaken, ze zorgen voor balans door gezonde bacteriën aan te maken. Dit laatste gebeurt vooral in de darmen. Daarbij promoten de aanwezige flavonoïden en ijzer de aanmaak van rode bloedcellen, die op hun beurt de opname van zuurstof in ons bloed bevorderen en dit hebben we nodig om weer energiek de dag door te kunnen, om te herstellen.

Tot slot is wetenschappelijk bewezen dat mosterdachtigen ondersteuning bieden bij het bestrijden van vrije radicalen die zich in onze cellen nestellen. Vrije radicalen kunnen het DNA van onze cellen aantasten, waardoor de weg voor tumoren wordt vrijgemaakt. De anti-oxidanten en anthycyoninen in bijvoorbeeld Radijsjes zorgen ervoor dat de gifstoffen worden afgevoerd, dit maakt het zeer geschikte voeding tijdens chemo-kuren, met name bij darm-, nier- en mondkanker. Een enzym in Mierik en Radijs wordt tevens in ziekenhuis laboratoria gebruikt om antilichamen en kankercellen te ontdekken. Dit helpt enorm om kanker in een vroeg stadium te ontdekken en behandelen.

Let wel op! Mosterdachtigen kunnen vanwege hun prikkelende werking overgevoeligheid veroorzaken. Bovendien wordt het gebruik ervan afgeraden bij een traag werkende schildklier en maag- en darmzweren.