Ongewenste indringers worden veelal op efficiënte wijze middels uitscheiding van zweet, urine, slijm en andere lichaamssecreties moeiteloos weer afgevoerd. Koorts is bijvoorbeeld een beschermingsmechanisme van ons lichaam om zich middels de productie van warmte en zweet te ontdoen van infecties. Hoesten en een verstopte neus zijn ook een vorm van zelfbescherming tegen verkoudheid. En daarvoor zouden we ons mooie lijf dagelijks mogen bedanken. Het kan echter zo zijn dat bacteriën of virussen op een dieper niveau binnendringen, omdat ons lichaam door omstandigheden niet in staat is om het te veel aan boosdoeners af te wenden; het kan zijn omdat we geen tijd nemen om te herstellen, omdat er een andere/emotionele oorzaak is, of omdat we erfelijke aanleg hebben voor bepaalde diepliggende aandoeningen. Bacteriën, virussen of schimmels gaan zich vastzetten in ons lichaam en kunnen dan doordringen tot de cellen of zelfs de celkernen van bepaalde organen, waar zij zich gaan vermeerderen. Dit is vaak een langdurig proces, maar kan ook sneller gaan dan je misschien denkt.
” Ziekten overvallen ons niet als een donderslag bij heldere hemel, maar ontwikkelen zich uit de dagelijkse kleine zonden tegen de natuur. En als deze zich hebben opgehoopt, breken ze schijnbaar plotseling uit in een ziekte!”
– Hippocrates (grondlegger van de geneeskunst), 4e eeuw v. Chr
Wat gebeurt er als je het op je lever hebt?
De lever speelt een belangrijke rol in het opruimen van een te veel aan stoffen in ons lichaam, hetzij goedaardig of kwaadaardig. Te veel van iets is nooit goed, dus zelfs iets goedaardigs als een ogenschijnlijk onschuldig kruid kan op de lever gaan werken, denk bijvoorbeeld aan Salie. Saliethee werkt fantastisch bij keelpijn, maar te veel saliethee onttrekt vocht, waardoor het vocht zich gaat ophopen. Dit is dus niet goed voor het uitscheiden van afvalstoffen en niet goed voor de lever en galblaas. Hier komt het gezegde: “ik heb het op m’n lever” dan ook vandaan. Als we maar door blijven gaan met de overmatige inname van “schadelijke” stoffen dan gaan die zich opbouwen in de lever en die kan de hoeveelheid niet meer aan. Ook emoties kunnen zich daar middels levercirrose vastzetten. Vaak nemen we niet zomaar te veel van iets, vaak heeft het te maken met een emotioneel tekort dat we proberen te compenseren. Saliethee is redelijk onschuldig, maar alcohol, suiker en koffie zijn minder onschuldig.
Zelfvergiftiging
Het proces wat ik hierboven heb uitgelegd wordt ook wel ‘zelfvergiftiging’ genoemd, of homotoxicose. De homotoxicosleer maakt onderscheid tussen zes zelfvergiftigingsfasen in oplopende mate van ernst. Wat je eigenlijk wil is dat de ontwikkeling van een symptoom of ziekte zich niet verder gaat uitbreiden naar een volgende fase, dus we proberen altijd terug te werken naar 0. De eerste vier fasen zijn goed behandelbaar, maar de laatste twee fasen zijn een stuk lastiger om te keren. Denk bijvoorbeeld aan ziektebeelden zoals kanker, schizofrenie, ernstige spierziekten, immuniteitsverlies. Dat wil niet zeggen dat we vanuit kruidengeneeskundig perspectief klaar zijn met behandelen. We kunnen heel goed begeleiden middels kruiden die chemotherapie of psychiatrie ondersteunen, maar vaak is er sprake van contra-indicaties met zware medicatie vanuit de allopathie.
Mariadistel en Artisjok
Mariadistel (Carduus marianus) is in dit geval een hele goede optie. Mariadistel heeft geen directe bijwerkingen of contra-indicaties, maar er is wel sprake van een versnelde uitscheiding door het heropbouwen van de lever, dit kan ervoor zorgen dat andere medicatie tijdelijk niet of nauwelijks werken. Zo krachtig is Mariadistel. Met name bij ernstige lever-aandoeningen en vergiftiging (d.w.z. zowel chronische als acute vergiftiging) is Mariadistel eerste keuze.
Er zitten heel veel opbouwende stoffen in Mariadistel, maar het belangrijkste in deze is het Flavonderivaat Silymarine. Silymarine is standaard aanwezig in vergiftigingscentra in Europa, zodat het onmiddelijk intraveneus kan worden toegediend bij bijvoorbeeld vergiftigingen door paddestoelen (Vliegenzwam, Groene Knolamoniet). De gal secretie wordt gestimuleerd, vetten en giftstoffen worden sneller afgebroken en afgevoerd, de darmperistaltiek wordt geprikkeld en de cellen van de lever worden beschermd en opgebouwd.
Mariadistel en Artisjok zijn nauw aan elkaar verwant. Ze behoren beiden tot de familie van Composieten, Artisjok is eigenlijk de gecultiveerde bloemknop van een distel. Artisjok (Cynara scolymus) beschikt daarom over een soortgelijke werking, maar voegt nog een belangrijk onderdeel toe: cynarine. Cynarine heeft een diuretische werking, waardoor afvalstoffen makkelijker via de urinewegen worden afgevoerd.
Een combinatie van Mariadistel en Artisjok is veilig en geeft uitstekende resultaten bij geelzucht, ontstoken of vergrote lever, zwart-galligheid (depressie), galblaasontsteking, acute en chronische hepatitis, galstenen, levercirrose en het lijstje gaat nog even door. Kijk voor een complete lijst aan indicaties en interacties met andere medicatie eens hier. Bij twijfel, altijd contact opnemen met je arts.